Vijf kinderen en Het - E. Nesbit

Het valt niet mee, om als kersverse moeder nog aan lezen en schrijven toe te komen. Vandaar dat ik ook even ben gestopt met recenseren. Maar voor dit mooie jeugdboek van Uitgeverij Karmijn maakte ik graag een uitzondering. Dat mijn leestempo momenteel maar zo'n 10 pagina's per dag toelaat, hoeft de pret niet te drukken.


Eerst en vooral ben ik fan van de mooie, dromerige tekening op de cover. Geen schreeuwerige kleuren, maar een cover waarmee je als volwassene ongestoord een kinderboek in de trein kan lezen. Want Vijf kinderen en Het mag dan wel niet zo bekend zijn in Nederland en Vlaanderen, in Groot-Brittannië is het een echte kinderklassieker. Schrijfster Edith Nesbit was blijkbaar een van de eerste auteurs die magie integreerde in de leefwereld van kinderen, in plaats van een compleet afgezonderde fantasiewereld te creëren. Die insteek zorgt ervoor dat het verhaal vandaag nog leesbaar blijft. De vlotte vertaling van Hannie Tijman draagt daar ook toe bij.

Vijf kinderen, allemaal broers en zussen, gaan samen met hun moeder op vakantie. Het vakantiehuis op de buiten is voor hen een ware verademing. Hun moeder moet er echter al gauw vandoor, want ze moet hun zieke oma gaan bijstaan. Zoals in veel kinderboeken wordt hiermee het get rid of the parents-principe toegepast zodat het verhaal daadwerkelijk op gang kan komen. 

De vier oudste kinderen verkennen vervolgens de omgeving van hun vakantiehuis, dat naast een zand- en grindafgraving ligt. In de zandafgraving ontdekken ze een zandfee, de 'Het' uit de titel. Het is namelijk geen typische vrouwelijke fee, maar een psammie, een wezen dat uiterlijk op een groot insect of een krab lijkt. De psammie is al eeuwen oud en vervult ieders wensen. De kinderen kunnen hun geluk niet op. Denken ze. Want de wensen die de psammie vervult, draaien telkens anders uit dan ze verwachten. Zo wensen ze bijvoorbeeld dat ze "zo mooi als de dag" mogen worden, maar niemand blijkt hen na hun transformatie te herkennen. Hierdoor geraken de kinderen amper aan middageten! Gelukkig is de magie uitgewerkt bij zonsondergang.

Elk hoofdstuk gaat over een andere wens, die steeds tot mislukken gedoemd is. De lezer ziet het met lede ogen aan: hoe de kinderen er onbezonnen op los wensen, met als gevolg dat ze zichzelf in gevaar brengen of dat ze hun lunch mislopen. Bij zonsondergang worden de plooien weer gladgestreken. De vaste, zichzelf herhalende structuur heeft een komisch effect. Ook de alwetende verteller, die de lezer rechtstreeks aanspreekt, zorgt voor een grappige noot. Vijf dingen en Het is daardoor niet alleen leuk om te lezen, maar zeker ook fijn om voor te lezen aan kinderen vanaf 8 jaar. 






Populaire posts