Een groene bloem

Vorig jaar kreeg ik een boekenbon van mijn cursisten cadeau (blijkbaar kenden ze me goed). Lang moest ik niet twijfelen... Ik had immers al veel goeds gehoord over Floortje Zwigtman en met Een groene bloem had ik bovendien drie boeken voor de prijs van één in handen: Schijnbewegingen, Tegenspel en Spiegeljongen. Een trilogie van maar liefst 1615 pagina's. Een hardcover die niet met zich liet sollen.


Het hele verhaal draait rond Adrian Mayfield, een Engelse jongen van zeventien. Hij werkt in een herenmodezaak, maar haat het om in loondienst te zijn. Elke ochtend wordt hij wakker met een "o hell"-gevoel. Hij zou liever zijn eigen boontjes doppen, zoals vroeger, toen hij nog het café van zijn vader uitbaatte. Wanneer hij op een dag een vreemde klant over de vloer krijgt, August Trops, die een kostuum in de kleur van een groene bloem bestelt, verandert Adrians lot. Hij neemt ontslag en gaat op zoek naar een spannender, beter leven. Een leven met luxe, theater, kunst en mannenliefde. Geen evidente zaak in het negentiende-eeuwse Londen...

Wat volgt, is een wervelwind aan gebeurtenissen. Adrian blijft nooit bij de pakken zitten en duikt van het ene avontuur in het andere. Zijn uiteindelijke doel is om deel uit te maken van 'De purperen hofhouding', het selecte vriendenclubje van Oscar Wilde. Zowel Oscar als diens vrienden fascineren hem mateloos. Het grillige karakter en de ondoordachte daden van Adrian doen de lezer soms wel tandenknarsen, maar hij gaat nooit vervelen.

Oscar Wilde doet ook mee
De manier waarop Floortje Zwigtman de historische figuren verweeft met het verhaal van Adrian, is ronduit knap. Pas na het lezen besefte ik hoeveel werk dit wel niet moet geweest zijn!

Bij het derde deel, Spiegeljongen, had ik af en toe wel gemengde gevoelens. Adrian komt in een meedogenloze neerwaartse spiraal terecht. Floortje Zwigtman verandert van toon en dat voel je. Maar uiteindelijk past alles wel perfect in een groter geheel en is dit misschien wel het beste deel van de trilogie.

Wat een boek. Of beter: wat een boeken. Spannend tot op het einde, groots en zwierig geschreven. Jeugdliteratuur van de bovenste plank.

Populaire posts