Toen ik nog dichtte

Vroeger schreef ik wel eens een gedicht. Voor school, voor de lessen Literaire Creatie of gewoon voor mezelf. Erg goed waren ze nooit, en het poëziegenre blijft voor mij nog altijd iets ongrijpbaars hebben. Geef mij maar proza. Maar door de Poëzieweek 2015 las ik op internet af en toe een gedicht. Ook mijn eigen gedichten werden nog eens van onder het stof gehaald. Vandaag trakteer ik jullie dus op een gedicht van mijn hand. Het is gebaseerd op een kunstwerk van Jan Fabre.

(bron foto)

The star of the evening

heeft 's ochtends slechts een doffe schittering.

Een egel, prikkelbaar voor stekelige opmerkingen

zit vastgepind op zijn stoel.

"Wanna dance?" klonk het vroeger

Toen de gentleman nog bestond

Maar nu is zijn leven leeg

Zoals de kasten die hem omgeven

Vaarwel, gouden man

Als een roerloze kerstbal hang je nu