Verhalen in vrije verzen

Eigenlijk wist ik niet goed dat er vandaag nog romans in vrije versvorm geschreven worden. Verhalen verpakt als gedichten. Maar blijkbaar wordt het wel vaker gedaan, vooral in de Angelsaksische wereld.  Er hoeft niet per se gerijmd te worden, hoewel er vaak wel assonanties, alliteraties en binnenrijmen zijn. 

Maar daar heb ik niet te veel aandacht aan besteed tijdens het lezen. Wat me vooral opviel, was hoe vlot zulke boeken lezen. Hoe soepel taal blijkt te zijn en hoe dun de grens is tussen proza en poëzie.

Songe à la douceur - Clémentine Beauvais

Deze Franse jeugdroman gaat over Eugène en Tatiana. Op een dag zien ze elkaar na tien jaar terug in de Parijse metro. Eugène voelt meteen weer de liefde opflakkeren. Hij heeft geen idee meer waarom hij de ravissante en intelligente Tatiana vroeger, als zeventienjarige, afgewezen heeft. Ze groeien opnieuw naar elkaar toe, maar het verleden blijft toch een moeilijke hindernis.

Het verhaal is een bewerking van Jevgeni Onegin, een roman in (geen vrije) verzen van de Russische schrijver Aleksandr Poesjkin. Het is een bekende lovestory, Tsjaikovski maakte er een operabewerking van. Toch is het niet noodzakelijk om deze voorkennis te hebben. Beauvais geeft een eigentijdse twist aan het verhaal, waardoor het perfect als een young adult roman gelezen kan worden. De vrije verzen vloeien mooi in elkaar over. De lay-out van het boek bevordert dit: woorden worden strategisch geplaatst, als iemand valt, vallen ook de letters, als er gediscussieerd wordt, worden ook zinnen tegenover elkaar geplaatst. Aan het einde van het verhaal rijst de vraag of de hoofdpersonages nader tot elkaar kunnen komen of niet. Ook dit wordt vormelijk mooi weergegeven. Hopelijk laat een Nederlandse vertaling van dit pareltje niet te lang op zich wachten.

Gewicht van water - Sarah Crossan

Dit boek werd gelukkig wel al vertaald, uit het Engels (The Weight of Water). Het gaat over een Pools meisje, Kasienka, dat samen met haar moeder naar Coventry verhuist om haar vader te zoeken. Hij is ervandoor gegaan naar Engeland zonder een adres achter te laten. Terwijl Kasienka's moeder zich vastbijt in een hopeloze zoektocht naar haar man, krijgt Kasienka te maken met een pestend kliekje meisjes op haar nieuwe school. Ze draagt de verkeerde kleren, heeft het verkeerde kapsel, zegt de verkeerde dingen. Een actueel en gevoelig thema, dat door het poëtische taalgebruik versterkt wordt. Het verhaal bevat meer aparte stukjes en witregels dan Songe à la douceur, maar is ondanks de lossere structuur zeer knap opgebouwd. Om in één keer ademloos uit te lezen.

Welke poëtische boeken heb jij onlangs uitgelezen? Ik wil zeker nog Een (One) van Sarah Crossan lezen. 
Ken je nog aanraders in vrije verzen?