Gelezen op vakantie

De afgelopen weken postte ik hier enkele stukjes die ik geschreven had tijdens onze reis door Zwisterland en Italië. In tegenstelling tot vorige zomer lukte het deze keer om schrijven en lezen te combineren. Lang leve luchthavens en treinen!

Onheilig - Roos van Rijswijk


Onheilig, het debuut van Roos van Rijswijk, toont aan dat je geen ingewikkelde verhaallijn of een rist personages nodig hebt om een goed boek te schrijven. Twee hoofdpersonen, een moeder en een zoon die met elkaar in conflict staan, zijn genoeg. De personages praten langs elkaar heen en de vertelstemmen worden afgewisseld. Elk hoofdstuk bestaat uit kortere stukjes, met beschrijvingen of rake observaties. Clichés kom je niet tegen, zowel de moeder als de zoon zijn hard voor elkaar. De landerige hitte op de achtergrond van het verhaal sluit perfect aan bij de zomerse temperaturen waarin ik deze roman las.

Een soort van liefde - Alicja Gescinska

Alicja Gescinska leerde ik kennen via het schitterende tv-programma Alleen Elvis blijft bestaan op Canvas. De filosofe die als kind van Polen naar België verhuisde, kon boeiend vertellen over literatuur, kunst, muziek en religie. Naast een non-fictie boek De verovering van de vrijheid en academische publicaties, schreef ze een roman over de liefde 'omdat de liefde niet wetenschappelijk te bevatten is'. Mijn nieuwsgierigheid was meteen gewekt.

Het verhaal over Anna, een studente die een verhouding met een Amerikaanse professor begint, wordt doorspekt met filosofische beschouwingen. Daarnaast maken we kennis met Elisabeth, die het huis van haar overleden vader opruimt. De puzzelstukjes van beide verhaallijnen vallen gaandeweg mooi op hun plaats. De relatie studente-professor klinkt een beetje cliché, maar Gescinska komt ermee weg. Een uitgebalanceerd verhaal met enkele zinnen die zo in je notitieboekje kunnen.

Haar - Kathleen Vereecken


Dit boek stond al langer op mijn verlanglijstje, aangezien ik geprikkeld werd door de denkoefeningen bij een nieuw boek op de blog van Kathleen Vereecken.  

Het verhaal start met een autovakantie naar Spanje. Een vakantie zoals dat ook ging in mijn kindertijd: zonder airco, met spijs en drank en plakkende benen op de achterbank. Vereecken is heel goed in sfeer scheppen en zet sterke personages neer. De spanningen tussen de drie zussen, die meegroeien met het verhaal, worden heel herkenbaar weergegeven. Ik voelde me tegelijkertijd Suzanne, Catherine en Hanna. De verfijnde stijl zorgt ervoor dat ironie en verdriet hand in hand gaan. Mooi! 

'Schrijven is een oefening in empathie,' zei Kathleen Vereecken terecht in dit interview. Een gedachte die blijft hangen.

Populaire posts