West-Vlaanderen boven!

Neen, ik ben geen flamingant of zo. Maar ik constateer wel dat ik me ergens een halve West-Vlaming voel, ook al spreek ik hun sappige dialect niet. Ik heb er ook geen familie. Wel doorkruiste ik twee jaar lang het West-Vlaamse land om in Noord-Frankrijk les te geven. En ik heb in een recenter verleden een drietal maanden in Kortrijk gewerkt.

Het zijn vooral de West-Vlaamse schrijvers waar ik me verwant mee voel. Misschien omdat ze een zweem authenticiteit in hun romans weten op te roepen. Misschien omdat ik hou van een provincialistische maar universele sfeer. Misschien omdat ze minder vaak vertoeven in literaire grootstedelijke milieus. Misschien omdat ze meer over vroeger dan over nu schrijven. Ik hoop dat ik hen daarmee niet beledig.

In de eerste plaats denk ik aan Ann De Craemer. Ooit moest ik De seingever recenseren, en hoewel wielrennen (nochtans zeer Vlaams) me niet interesseert, was ik verkocht. De personages waren levensecht en de kritische stem van de schrijfster sprak me aan. Sindsdien ben ik fan. Van haar taalblogs en haar columns. Van Kwikzilver en Heerlijk helder. Ook Vurige tong wist ik te appreciëren. Mooi om te zien hoe in dat boek al de kiemen lagen van haar volgende werk, met als centrale thema's geloof, stad versus dorp, taal en koers.

Ook Eveline Vanhaverbeke schrijft scherpe columns op haar blog, soms ook over fietsen. Haar recentste roman Vergeten dagen kon me zeker bekoren. Bij haar hoor ik lichtjes Franse literatuur weergalmen, haar boek deed me denken aan Grijze zielen van Philippe Claudel. 

Natuurlijk is er ook Jan Vantoortelboom, over wie ik eerder al een lofrede afstak. Gisteren las ik zijn debuut De verzonken jongen uit, een meeslepend boek. Nog maar zelden zulke harmonieuze en mooie beschrijven over natuur en mens gelezen. 

Een andere eeuwige favoriet is Bart Van Loo. Een Kempenaar en dus een inwijkeling in het West-Vlaamse landschap. Zijn Parijs retour behoort nog steeds tot mijn lievelingslectuur.

Op poëtisch vlak kan ik Luuk Gruwez aanraden. Een dichter die tegen wil en dank West-Vlaming is en al lang in Limburg woont. Toch speelt West-Vlaanderen een grote rol in zijn werk, zoals in de bundel Dikke mensen of in zijn verhalen Krombeke Retour/ Deerlijk Retour.

Ook de Monstertrilogie van Tom Lanoye (geen West-Vlaming!) speelt zich af in West-Vlaanderen. Het boek staat al veel te lang ongelezen in de kast, maar ik ben van plan om het dit jaar te lezen.

Uiteraard zijn er nog West-Vlamingen die ik wil ontdekken. Zo ben ik benieuwd naar IJs van Koen D'Haene. Het lijkt me een ideaal boek voor onze reis naar Zwitserland deze zomer...


Populaire posts