Ik lees Frans: Bonjour tristesse


Nous avions loué la villa pour deux mois, mais je savais que dès l'arrivée d'Anne la détente complète ne serait plus possible. Anne donnait aux choses un contour, aux mots un sens que mon père et moi laissions volontiers échapper. Elle posait les normes du bon goût, de la délicatesse et l'on ne pouvait s'empêcher de les percevoir dans ses retraits soudains, ses silences blessés, ses expressions.
We hadden de villa voor twee maanden gehuurd, maar ik wist dat compleet ontspannen onmogelijk was vanaf Annes aankomst. Anne gaf aan de dingen een omlijning, aan woorden een betekenis die mijn vader en ik graag aan ons voorbij lieten gaan. Ze legde normen van goede smaak en verfijndheid op en je kon niet anders dan het merken aan haar plotse ineenkrimpingen, haar gekwetste stiltes, haar uitingen.
(Françoise Sagan, Bonjour tristesse, Livre de Poche, 1971 [1954], Paris, p. 17, mijn vertaling)
Zoals jullie weten neem ik deze maand een Frans taalbad. De eerste roman die ik las, was Bonjour tristesse van Françoise Sagan. Op haar achttiende debuteerde Sagan met deze roman. Het zou meteen haar bekendste werk worden. 

Bonjour tristesse gaat over Cécile, een zeventienjarig meisje dat met haar vader op vakantie is aan zee. Haar vader is weduwnaar en zet graag de bloemetjes buiten. Na enkele jaren in een klooster/internaat haalt Cécile haar hart op tijdens het uitgaan met haar vader. Ze beleeft ook zwoele momenten met Cyril, een vakantieliefje. Wanneer Anne Larsen, een oude vriendin van haar moeder haar opwachting maakt, verandert alles. Cécile vreest dat ze haar luilekkerleventje zal moeten opgeven wanneer haar vader met Anne wil trouwen. Anne heeft namelijk wel enkele normen en waarden (trouw, tact, intelligentie...). Dus besluit Cécile om alles te dwarsbomen, hoewel ze ook genegenheid voor Anne voelt. 

Ik had gehoord dat de roman vrij veel ophef maakte vanwege de seksscènes. In sommige edities (onder meer de Engelse vertaling) zijn die zelfs weggelaten. Persoonlijk vond ik dat die bewuste scènes er niet echt waren, of hoogstens gesuggereerd werden. Geen beschrijvingen. De Fransen zijn dus duidelijker wat preutser dan pakweg de Vlamingen (L.P. Boon of Hugo Claus bijvoorbeeld, die rond diezelfde tijd schreven). Natuurlijk gaat het hier wel over overspel en bedrog, maar die thema's bestaan al sinds de oudheid. 

Bij de titel verwacht je een deprimerend boek, maar dat is het zeker niet. Pas aan het einde wordt de titel duidelijk en krijgt het verhaal een andere twist. Cécile is een hatelijk verwend nest, maar het verhaal is psychologisch erg geraffineerd en stilistisch goed geschreven. Ergens deed het me denken aan L'étranger van Camus, ook zo'n boek waarvan je de kwaliteiten inziet, maar geen identificatie voelt. Literatuur en vervreemding, het biedt interessante inzichten. 

Voilà, dat was mijn eerste lecture. Ben jij al begonnen aan een Franstalig boek? 


Populaire posts