Over het nut en onnut van lijstjes

Alweer een stap dichter bij de dertig. Vandaag word ik immers 27. Volgens mijn eigen blogtraditie krijgen jullie dus een update van mijn 'dingen voor dertig'-lijstje. Alleen heb ik de laatste tijd mijn twijfels bij het bestaan van dit lijstje. Het lijkt wel alsof 30 iets gevaarlijks is, of een eindpunt in plaats van een hoogtepunt.  Dat gevoel kreeg ik des te meer toen ik de laatste woorden van blogster Evelien las, die dit jaar aan kanker overleed.

Het gevaar loerde overal. Ik werd oud. En dertig worden was de eerste stap in de afgrond.
Had ik maar mijn grote muil gehouden, denk ik nu.  Had ik maar m'n armen open gezwierd en geroepen "laat maar komen".
Want nu zit ik er mee. Voor altijd dertig jaar oud. Een 31ste feestje zit er niet meer aan komen.

Van to do-lijstjes op korte termijn ben ik wel een grote fan. Het zorgt ervoor dat ik helder blijf denken en dat ik mijn dagen niet verkwansel aan multitasken. Maar heus, een to do-lijstje voor meerdere jaren? Beetje overroepen, denk ik nu. Nochtans zou ik enkele mooie dingen kunnen toevoegen aan het lijstje. Zoals het feit dat ik dit jaar weer een heerlijke chocoladeworkshop volgde. Of het voornemen dat ik deze zomer eindelijk mijn eerste boek af wil hebben. Of misschien wel de scoop dat ik volgende lente ga trouwen.

Let wel, ik heb niets tegen medebloggers die wel dergelijke lijstjes bijhouden. Ik lees ze zelfs heel graag. Het is alleen niets voor mij.

Trouwens, ik denk dat Garfield en z'n baasje ook niet echt meedoen met lijstjes. Als medejarige kan ik dat alleen maar respecteren.


Populaire posts