Uitgelezen: 'Het lijk bij de sluis' - Georges Simenon

De stemmen die elkaar van het ene schip naar het andere van alles toeriepen, waren rauw en kribbig, en de gezichten, die af en toe door een lamp werden opgelicht, waren sterk getekend door vermoeidheid. Al deze mensen waren al vanaf drie of vier uur die ochtend op weg en droomden alleen nog van het avondeten en een bed waarop ze eindelijk zouden kunnen neerploffen. Iedereen wilde echter eerst door de volle sluis om de volgende dag goed te kunnen beginnen.
Georges Simenon, Maigret. Het lijk bij de sluis. De Bezige Bij Antwerpen, 2015 [1931], p.130.
Vertaald door Anne van der Straaten.

Mijn recensie lees je hier

Populaire posts