Schrijftips van Renate

In het mooie jeugdboek Hoe ik per ongeluk een boek schreef van Annet Huizing werd verwezen naar Het geheim van de schrijver van Renate Dorrestein. Een boek over het schrijven van een boek. Als aspirant-schrijfster was mijn interesse meteen gewekt. Jannie van Mijn Boekenkast was zo lief om me haar exemplaar terstond op te sturen, waarvoor nog steeds oprechte dank!


Hoewel ik aan het einde van de krokusvakantie al begonnen was in dit boek, heeft het toch eventjes geduurd vooraleer ik uit had. Dat lag zeker niet aan Dorrestein, want dit boek was fantastisch. Tijdsgebrek en een aanhoudende hoofdpijn waren de grote boosdoeners. Maar genoeg geleuterd. Hieronder volgen enkele schrijftips van Renate die me het meest bijgebleven zijn.

Herschrijf, herschrijf, herschrijf
Wie denkt dat hij/zij klaar is na een eerste versie, heeft het grondig mis. Zo'n verhaal is volgens Dorrestein 'een arm verhaal'. Een roman wint pas aan zeggingskracht door het grondig te herschrijven. Desnoods 10 keer.

Een boek heeft geen midden
Een verhaal gaat eerst in stijgende lijn, naar een bepaald hoogtepunt, een ommekeer, een inzicht, een ontwikkeling. Daarna heeft het geen zin om het verhaal nodeloos te rekken. Vanaf het middelpunt moet het steil bergafwaarts gaan.

Schrijven moet ook plezierig zijn
Dit is voor mij misschien wel het belangrijkste punt. Het heeft geen zin om een verhaal te verzinnen dat je niet ligt. Het moet aansluiten bij je persoonlijkheid. Ik citeer:
"Dit zijn de drie motoren achter het schrijverschap: het plezier in het scheppen, de behoefte een visie uit te dragen, en de persoonlijke noodzaak om iets te boekstaven."
(Renate Dorrestein, Het geheim van de schrijver, Pandora, 2003 [2000], p.88)
Een goede schrijver is een literaire schrijver
Hiermee was ik het niet honderd procent eens. Vandaar dat ik dit boek ook 4 in plaats van 5 sterren gaf op Goodreads. J.K. Rowling schrijft niet literair, maar is zij daarom een slechte schrijver? De opvatting dat een auteur literair moet zijn, houdt me al jarenlang tegen om verder aan mijn jeugdboek te schrijven. Door mijn studies (o.a. Literatuurwetenschappen) weet ik immers maar al te goed wat 'literair' is. Ik hou ook van literatuur pur sang. Mijn recensies en mijn leeslijst zijn daar een bewijs van. Alleen vrees ik dat ikzelf niet zo literair kan schrijven. Maar als ik mijn broer en mijn geliefde mag geloven, hoeft dat ook niet.


Twijfelen is normaal
Zelfs na alle schrijfraad van Dorrestein moeten we concluderen dat er geen gouden formule bestaat bij het maken van een boek. Maar Renate stelt ons gerust. Blijkbaar is onzekerheid ook een van de grootste karaktertrekken van schrijvers. Wat dat betreft zit ik dus al goed...

Uiteraard ga ik in deze korte bespreking voorbij aan heel wat andere aspecten die Dorrestein behandeld heeft: perspectief, dialogen, vorm, inspiratie... Ik wilde gewoon meegeven wat voor mij het meest van toepassing is. Ik raad jullie zeker aan om dit boek te lezen (vooral als je serieuze schrijfambities hebt), al was het maar voor de grappige en ironische stijl. Verwacht dus geen droog boek met een opsomming van tips, maar een vlot en meeslepend relaas over schrijven.

Dit is boek 5/30 voor de uitdaging Ik lees Nederlands 2015.


Populaire posts