De andere kant van de herfst
Overal, echt overal lees en hoor je dat de herfst een fantastisch seizoen is. Het favoriete seizoen zelfs van de meeste boekenbloggers en lezers. De herfst betekent immers comfort food, lezen onder een dekentje, mooie kleuren, warme chocomelk, ... Enzovoort. Staat er dan echt niemand stil bij de negatieve kanten van de herfst?
De herfst betekent namelijk ook:
- Nattigheid en de daarmee gepaard gaande vestimentaire moeilijkheden. Elegante hakjes om door de regen en de modder mee te ploeteren? Ik dacht het niet, als ik te voet van het station naar m'n werk ga.
- Spinnen. Ik haat ze en ik zie ze nu overal. Laatst liep ik bijna in een gigantisch spinnenweb dat over de hele breedte van een voetpad was geweven. Bah.
- Soep en stamppot, het is gewoon mijn ding niet. Sorry aan de foodblogs, maar de herfst heeft weinig of geen culinaire toppers voor mij.
- Donkere ochtenden bij het opstaan. Het werkt een beetje demotiverend, niet meer gewekt worden door het zonlicht.
- Stress. De herfst valt nu eenmaal samen met de start van het werkjaar en als perfectionist laat je je soms al te makkelijk meeslepen door je werk. De dagen zijn lang, de nachten kort.
Voilà, het zeurblogje is eruit. Geef mij maar zo snel mogelijk een zachte, veelbelovende lente. Of een weekje vakantie, zodat ik ook eens tijd heb om te lezen onder een dekentje.
De herfst betekent namelijk ook:
- Nattigheid en de daarmee gepaard gaande vestimentaire moeilijkheden. Elegante hakjes om door de regen en de modder mee te ploeteren? Ik dacht het niet, als ik te voet van het station naar m'n werk ga.
 |
| (bron foto) |
- Spinnen. Ik haat ze en ik zie ze nu overal. Laatst liep ik bijna in een gigantisch spinnenweb dat over de hele breedte van een voetpad was geweven. Bah.
- Soep en stamppot, het is gewoon mijn ding niet. Sorry aan de foodblogs, maar de herfst heeft weinig of geen culinaire toppers voor mij.
- Donkere ochtenden bij het opstaan. Het werkt een beetje demotiverend, niet meer gewekt worden door het zonlicht.
- Stress. De herfst valt nu eenmaal samen met de start van het werkjaar en als perfectionist laat je je soms al te makkelijk meeslepen door je werk. De dagen zijn lang, de nachten kort.
Voilà, het zeurblogje is eruit. Geef mij maar zo snel mogelijk een zachte, veelbelovende lente. Of een weekje vakantie, zodat ik ook eens tijd heb om te lezen onder een dekentje.
